Focus op Vrouwen juni 2008
Deze laatste Focus voor de zomer brengt nieuws uit verre streken, zoals gewoonlijk, maar ook nieuws uit eigen land. En er is warempel goed nieuws bij.
Vanuit Zuid-Amerika bereikt ons de stem van de Braziliaanse vrouwen uit de favela’s. Braziliës sloppenwijken zijn jammer genoeg wereldwijd bekend als broedplaatsen van druggerelateerd geweld, gekoppeld aan schrijnende armoede en ook de vrouwen die in deze wijken moeten overleven, lijden onder die toestand. Zij worden vaak het slachtoffer van de gewelddaden gepleegd door (hun) mannen en hebben weinig verweer: ze zijn de speelbal van zowel de drugsbendes als de politie. Vooral vrouwen die alleen achterblijven als gezinshoofd na het overlijden van hun man, zijn ontzettend kwetsbaar. Enerzijds lijkt hun situatie dus uitzichtloos, maar anderzijds is het activisme onder de vrouwen sterk en worden er hier en daar lokale en zelfs nationale initiatieven genomen die verandering aankondigen. De Braziliaanse staat schiet echter tekort en daar moet verandering in komen, als de initiatieven die door de vrouwen op het terrein bevochten worden een kans willen krijgen. Dit is voor Amnesty International bijgevolg een prioriteit.
In Zuid-Afrika voeren vrouwen besmet met hiv onverminderd strijd om erkenning, en voor de vrijwaring van hun mensenrechten. Hier is er enige verbetering in de houding van de regering merkbaar, maar er moet nog veel meer gebeuren. Amnesty International vraagt de Zuid-Afrikaanse regering onder meer om in elke landelijke regio minstens één gezondheidscentrum te voorzien waar deze vrouwen kunnen worden opgevangen, verzorgd en behandeld.
In Europa en België, anderzijds, blijkt de actievoering van, onder meer Amnesty International, meer en meer weerklank te vinden in het parlement: er worden de laatste tijd heel wat politieke initiatieven genomen. Dat gebeurt in de vorm van resoluties in Kamer en Senaat, b.v. in verband met de bestrijding van seksueel geweld tegen vrouwen in conflictgebieden, en in de vorm van parlementaire vragen, b.v. over de behandeling van de Iraanse vrouwenrechtenactiviste Parvin Ardalan. Met andere woorden: wij moeten en zullen doorgaan!
