Aziz spreekt zich uit over het leven in detentie op het eiland Manus
Abdul Aziz Muhamat is een verdediger van vluchtelingenrechten en een aspirant-advocaat. gedurende vijf jaar sloot DE AUSTRALISCHE REGERING HEM samen met HONDERDEN ANDERE VLUCHTELINGEN EN ASIELZOEKERS op, OP HET EILAND MANUS, IN PAPOEA-NIEUW-GUINEA, een van de 'offshore processing centres' van australië.
Tijdens zijn 5-jarige verblijf op Manus sprak hij zich uit over zijn eigen ervaringen en legde daarbij de wreedheden bloot van het Australische immigratiebeleid. Vanwege zijn moedige werk werd Aziz veelvuldig gearresteerd, geïntimideerd en bedreigd. Maar hij weigerde te zwijgen. Aziz kreeg onlangs asiel in Zwitserland, waar hij momenteel verblijft.
Het eiland Manus is berucht om zijn onmenselijke omstandigheden. Vluchtelingen en migranten die moeten leven in verstikkende hitte, onhygiënische en onveilige levensomstandigheden en met weinig toegang tot fysieke of mentale gezondheidszorg.
© Michael Green
EEN BRIEF DIE AZIZ SCHREEF IN 2018 VANOP HET EILAND MANUS:
"Mijn naam is Aziz, mijn vrienden noemen me 'Mandela' omdat ik opkom voor datgene waarin ik geloof. In 2013 vluchtte ik uit mijn huis in Soedan, één van de honderdduizenden die het conflict zijn gevlucht. Ik probeerde in Australië veiligheid te zoeken, maar in plaats daarvan stuurde hun regering me weg om te lijden in het detentiecentrum op het eiland Manus.
Vijf jaar later ben ik hier nog steeds. In de afgelopen 5 jaar op Manus hebben we geleden als pionnen in een oneindig politiek spel. Mensen op Manus durven niet zeggen wat ze denken, omdat ze bang zijn in de gevangenis te belanden. Degenen die als herrieschoppers bestempeld worden, werden gearresteerd en zonder aanklacht vastgehouden.
Ik werd in 2015 zonder aanklacht vastgehouden door de politie van Papoea-Nieuw-Guinea voor het houden van een hongerstaking met andere gedetineerden. Maar dat heeft me niet laten zwijgen of tegengehouden om weerstand te bieden. Ik zal weerstand blijven bieden tot wanneer we op een dag allemaal vrij zijn. Dus ik spreek met de media over de situatie op Manus, deel updates op Twitter, neem een podcast op en protesteer vreedzaam tegen mensenrechtenschendingen.
Ik hoop dat het lijden zal eindigen. Ik hoop dat Australiërs begrijpen dat wij mensen zijn, net als zij. We willen dezelfde dingen, veiligheid, onderdak en vrijheid. Om dit te doen, moeten we ons mogen uitspreken, om de wereld te laten weten wat er op Manus gebeurt."
