Amnesty International voerde met andere Amerikaanse organisaties actie voor Maura’s vrijlating. Meer dan 14.000 mensen stuurden een e-mail naar de Immigratie- en Douane Handhavingsdienst (ICE) in San Diego. Zij vroegen om Maura’s zaak opnieuw te beoordelen en om haar niet uit te zetten naar Nicaragua.
Na haar vrijlating zei Maura: ‘Ik ben zo vreselijk blij. Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik dacht dat ik niet uit die hel zou komen. Het was heel moeilijk, heel traumatisch, heel afschuwelijk. Ik dacht dat ik alleen op deze wereld was en dat het niet de moeite waard was om te blijven vechten. En toen realiseerde ik me dat er mensen over de hele wereld achter mij stonden, mensen die ik niet eens kende. Heel goede mensen die me steunden door me brieven te sturenen morele steun te geven. Daar ben ik heel blij mee, heel dankbaar.’
Maura woont al meer dan 25 jaar legaal in de Verenigde Staten. Ze ging naar de middelbare school in San Diego, had tal van banen in de horeca en bouwde een gemeenschap op die haar accepteert en omarmt. Ze zocht humanitaire bescherming om in de VS te mogen blijven, omdat ze voor haar leven vreest als ze als transvrouw terugkeert naar Nicaragua. De ICE hield haar meer dan 2 jaar vast in het Otay Mesa detentiecentrum in Californië. Ze werd daar slecht behandeld en kreeg niet de medische zorg die ze nodig had.