Een e-mail kan je verwijderen, een protestactie kan je negeren, maar duizenden brieven die aankomen op ambassades, bij overheden of bij mensen die uw steun hard nodig hebben...daar kan je niet naast kijken. Kruip dus dit jaar mee in je pen en verander een leven!
Tijdens de Schrijfmarathon schrijven ze naar mensen om ze hoop en troost te geven, mensen die ten onrechte gevangenzitten in krappe, overvolle cellen, gemarteld zijn of gediscrimineerd worden. En ze schrijven naar de autoriteiten die hier verantwoordelijk voor zijn, om hen te laten weten dat mensen overal ter wereld over hun schouder meekijken als zij de mensenrechten aan hun laars lappen. In hun brieven vragen ze de autoriteiten om vrijlating van gevangenen, en om gerechtigheid.
In 2017 stuurden Amnesty-supporters – van schoolkinderen tot mensen in bejaardentehuizen – meer berichten dan ooit tevoren, van fraai geschreven brieven tot tekeningen en kaarten. Of ze zetten hun handtekening onder een petitie om onze oproep tot gerechtigheid kracht bij te zetten. Al die berichten samen hadden een grote impact.
In augustus kwam er goed nieuws: na 432 dagen in de gevangenis werd Taner Kılıç vrijgelaten! “Ik wil iedereen bedanken voor de solidariteit die ze me getoond hebben. De gedachte dat mensen over de wereld, van Benin tot Noorwegen, onder de hete zon en in de vrieskou, mij steunden beurde mij op in de gevangenis.” Taner kon zijn vrouw en dochters weer in zijn armen sluiten. Maar hij en de Istanbul 10 worden nog steeds, zonder enig bewijs, aangeklaagd voor ‘lidmaatschap van een terroristische organisatie’.
De mensenrechtenverdediger was op 30 september 2016 opgepakt, nadat hij regering van Tsjaad had bekritiseerd vanwege haar economische wanbeleid. Hij had een levenslange gevangenisstraf kunnen krijgen. Tijdens de Schrijfmarathon kwamen meer dan 690.000 brieven, kaartjes en petitieoproepen geschreven.
Ni Yulan komt op voor mensen die gedwongen werden hun huis te verlaten. Zij voert vreedzaam actie, maar werd door de autoriteiten voortdurend lastiggevallen. ‘Maar als reactie op jullie steun, krabbelde de politie wat terug’, zei Ni Yulan.
Tijdens de Schrijfmarathon 2017 schreven meer dan 430.000 mensen brieven voor haar.
Op 25 april 2016 werd hij door leden van een militante islamitische groepering op gruwelijke wijze vermoord. Honderdduizenden mensen vroegen tijdens de Schrijfmarathon 2017 aan de regering van Bangladesh om gerechtigheid en stuurden zijn familie woorden van vriendschap en steun. ‘Het is ongelooflijk,’ zei Xulhaz’ broer Minhaz. ‘Zoveel zorg en liefde voor Xulhaz. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik bedank iedereen hiervoor.’
‘Ik heb zelfs brieven gekregen van schoolkinderen uit Canada. Het is ongelooflijk ontroerend en het geeft me echt moed. De campagne van Amnesty maakte een enorm verschil voor mij, want mijn verhaal kreeg daardoor wereldwijde aandacht.’ Inmiddels steunen lokale organisaties hem openlijk. Zij kenden hem in februari zelfs een prijs toe voor zijn moed.
In 2017 werd ze gearresteerd, ze werd beschuldigd van het smokkelen van smokkelwaar in de gevangenis en van lid te zijn van de verboden Moslimbroederschap. Hanan’s familie gelooft dat de internationale druk een positieve impact heeft op de wijze waarop Hanan behandeld wordt in de gevangenis. Zo genoot zij uitzonderlijk van toegang tot een dokter van buiten de gevangenis. Hanan lijdt aan een genetische ziekte, toch werd haar sinds Februari elke vorm van medicatie onthouden.
Het was pas na de schrijfmarathon dat hier verandering in kwam.
Ze worden voortdurend lastiggevallen, bedreigd of zelfs vermoord. ‘Dankzij Amnesty en andere internationale organisaties zijn we er nog steeds,’ zeiden de mensen van MILPAH. ‘We hebben niet alle brieven kunnen lezen. Maar we zijn blij en trots dat we vrienden in de hele wereld hebben: kinderen, jonge mensen, volwassenen. Dat geeft ons kracht. We voelen ons niet alleen. Het geeft ons de moed om door te gaan met de strijd voor mensenrechten en het milieu.’
Haar broer Nakiea werd door de politie doodgeschoten. Ze hadden hem aangezien voor een overvaller. Shackelia en haar familie eisen een onafhankelijk onderzoek naar de dood van Nakiea en berechting van de dader.