Schrijfmarathon succesverhalen: Jouw woorden hebben effect
Brieven schrijven is iets van vroeger. Dat zou je denken, maar elk jaar in decemberkomen overal ter wereld honderdduizenden mensen samen om brieven te schrijven. En dat verandert écht levens!
Een e-mail kan je verwijderen, een protestactie kan je negeren, maar duizenden brieven die aankomen op ambassades, bij overheden of bij mensen die uw steun hard nodig hebben...daar kan je niet naast kijken. Kruip dus dit jaar mee in je pen en verander een leven!
Woorden van hoop en troost
Tijdens de Schrijfmarathon schrijven ze naar mensen om ze hoop en troost te geven, mensen die ten onrechte gevangenzitten in krappe, overvolle cellen, gemarteld zijn of gediscrimineerd worden. En ze schrijven naar de autoriteiten die hier verantwoordelijk voor zijn, om hen te laten weten dat mensen overal ter wereld over hun schouder meekijken als zij de mensenrechten aan hun laars lappen. In hun brieven vragen ze de autoriteiten om vrijlating van gevangenen, en om gerechtigheid.
5,5 miljoen berichten
In 2017 stuurden Amnesty-supporters – van schoolkinderen tot mensen in bejaardentehuizen – meer berichten dan ooit tevoren, van fraai geschreven brieven tot tekeningen en kaarten. Of ze zetten hun handtekening onder een petitie om onze oproep tot gerechtigheid kracht bij te zetten. Al die berichten samen hadden een grote impact.
Taner werd herenigd met zijn familie
Bijna 875.000 mensen schreven tijdens Schrijfmarathon 2017 voor de vrijlating van Amnesty Turkije-voorzitter Taner Kılıç en de Istanbul 10.
In augustus kwam er goed nieuws: na 432 dagen in de gevangenis werd Taner Kılıç vrijgelaten! “Ik wil iedereen bedanken voor de solidariteit die ze me getoond hebben. De gedachte dat mensen over de wereld, van Benin tot Noorwegen, onder de hete zon en in de vrieskou, mij steunden beurde mij op in de gevangenis.” Taner kon zijn vrouw en dochters weer in zijn armen sluiten. Maar hij en de Istanbul 10 worden nog steeds, zonder enig bewijs, aangeklaagd voor ‘lidmaatschap van een terroristische organisatie’.
Mahadine uit Tsjaad kwam vrij
Op 5 april 2018 kwam Tadjadine Mahamat Babouri – beter bekend als Mahadine – vrij.
De mensenrechtenverdediger was op 30 september 2016 opgepakt, nadat hij regering van Tsjaad had bekritiseerd vanwege haar economische wanbeleid. Hij had een levenslange gevangenisstraf kunnen krijgen. Tijdens de Schrijfmarathon kwamen meer dan 690.000 brieven, kaartjes en petitieoproepen geschreven.
‘Ik wil mijn dankbaarheid aan iedereen overbrengen. Ik waardeer jullie, ik houd van jullie, ik respecteer jullie.'
Ni Yulan wordt niet meer lastiggevallen
Ni Yulan is gemarteld, werd geïntimideerd, zat ten onrechte gevangen en werd zeker zeven keer uit haar huis gezet.
Ni Yulan komt op voor mensen die gedwongen werden hun huis te verlaten. Zij voert vreedzaam actie, maar werd door de autoriteiten voortdurend lastiggevallen. ‘Maar als reactie op jullie steun, krabbelde de politie wat terug’, zei Ni Yulan.
Tijdens de Schrijfmarathon 2017 schreven meer dan 430.000 mensen brieven voor haar.
‘Al meer dan twee maanden lang heeft de politie ons niet lastiggevallen. Dankzij jullie gezamenlijke steun hebben wij nu eindelijk gemoedsrust.’
Xulhaz’ familie voelt zich gesteund
Xulhaz Mannan uit Bangladesh durfde op te komen voor de rechten van lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders (LHBT’s).
Op 25 april 2016 werd hij door leden van een militante islamitische groepering op gruwelijke wijze vermoord. Honderdduizenden mensen vroegen tijdens de Schrijfmarathon 2017 aan de regering van Bangladesh om gerechtigheid en stuurden zijn familie woorden van vriendschap en steun. ‘Het is ongelooflijk,’ zei Xulhaz’ broer Minhaz. ‘Zoveel zorg en liefde voor Xulhaz. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik bedank iedereen hiervoor.’
Clovis’ activisme werd beloond
Clovis Razafimalala zette zich op vreedzame wijze in tegen illegale houtkap op Madagaskar en bracht daardoor zijn leven in gevaar.
‘Ik weet niet hoeveel brieven ik heb gehad, maar het zijn er zeker duizenden.'
‘Ik heb zelfs brieven gekregen van schoolkinderen uit Canada. Het is ongelooflijk ontroerend en het geeft me echt moed. De campagne van Amnesty maakte een enorm verschil voor mij, want mijn verhaal kreeg daardoor wereldwijde aandacht.’ Inmiddels steunen lokale organisaties hem openlijk. Zij kenden hem in februari zelfs een prijs toe voor zijn moed.
Hanan geniet een meer humane behandeling
Sinds de verdwijning van haar man, voert Hanan Badr el-Din actie voor de nabestaanden van mensen die zijn verdwenen.
In 2017 werd ze gearresteerd, ze werd beschuldigd van het smokkelen van smokkelwaar in de gevangenis en van lid te zijn van de verboden Moslimbroederschap. Hanan’s familie gelooft dat de internationale druk een positieve impact heeft op de wijze waarop Hanan behandeld wordt in de gevangenis. Zo genoot zij uitzonderlijk van toegang tot een dokter van buiten de gevangenis. Hanan lijdt aan een genetische ziekte, toch werd haar sinds Februari elke vorm van medicatie onthouden.
Het was pas na de schrijfmarathon dat hier verandering in kwam.
MILPAH kan door met de strijd
MILPAH is een organisatie van mensenrechtenverdedigers die opkomen voor de belangen van de Hondurese inheemse bevolking.
Ze worden voortdurend lastiggevallen, bedreigd of zelfs vermoord. ‘Dankzij Amnesty en andere internationale organisaties zijn we er nog steeds,’ zeiden de mensen van MILPAH. ‘We hebben niet alle brieven kunnen lezen. Maar we zijn blij en trots dat we vrienden in de hele wereld hebben: kinderen, jonge mensen, volwassenen. Dat geeft ons kracht. We voelen ons niet alleen. Het geeft ons de moed om door te gaan met de strijd voor mensenrechten en het milieu.’
Shackelia strijdt voor gerechtigheid
Meer dan een half miljoen mensen steunden Shackelia Jackson uit Jamaica in haar roep om gerechtigheid.
Haar broer Nakiea werd door de politie doodgeschoten. Ze hadden hem aangezien voor een overvaller. Shackelia en haar familie eisen een onafhankelijk onderzoek naar de dood van Nakiea en berechting van de dader.
‘Dankzij de Schrijfmarathon is het niet langer een nationale solidariteitsactie, maar een wereldwijde. Ik zag wat er nodig was voor dit soort activisme en ik was blij dat Amnesty mij daarbij kon helpen.’
Doe mee met de schrijfmarathon in 2018!
