Mexico: seksueel geweld om ‘bekentenissen’ te krijgen eerder regel dan uitzondering
‘Mijn grootste angst is dat ze me verkrachten’. Dat zei een Mexicaanse vrouw aan wie werd gevraagd waar ze bang voor is bij arrestatie door de politie.
Dat Mexicaanse agenten en militairen zich regelmatig schuldig maken aan marteling en geweld, is niets nieuws. Uit een rapport van Amnesty blijkt dat ze daarnaast ook seksueel geweld niet schuwen om bekentenissen van slachtoffers te krijgen.
De Mexicaanse veiligheidsdiensten zetten alles in om te laten zien dat ze de grootschalige georganiseerde misdaad aanpakken: vrouwen die worden opgepakt omdat ze banden zouden hebben met drugsmisdadigers en criminele bendes, worden tijdens hun verhoor standaard seksueel mishandeld, en worden soms zelfs verkracht. Ook worden ze geslagen en krijgen ze elektrische schokken toegediend. Uit Amnesty’s onderzoek onder honderd gearresteerde vrouwen bleek dat al deze vrouwen te maken kregen met vormen van seksueel geweld of psychologische marteling. Van deze vrouwen verklaarden 72 seksueel mishandeld te zijn, 33 zeiden te zijn verkracht. 66 Vrouwen hadden aangifte gedaan van hun mishandeling, maar in slechts 22 gevallen werd er ook daadwerkelijk een onderzoek ingesteld. Voor zover bekend bij Amnesty, zijn de daders van deze misdaden nooit aangeklaagd. Vooral vrouwen uit de lagere economische klassen lopen groot risico slachtoffer te worden van politiegeweld.
Mexicaanse vrouwen vertellen waarvoor ze bang zijn als ze door de politie worden opgepakt:
Het verhaal van Mónica
In februari 2013 werd Mónica, een 26-jarige moeder van vier kinderen, door zes politieagenten verkracht, kreeg elektrische schokken toegediend op haar geslachtsdelen, en haar hoofd werd met een plastic zak eromheen in een emmer water geduwd. Op deze manier wilden de agenten haar dwingen te bekennen dat ze lid was van een criminele bende. Alsof deze martelingen nog niet genoeg waren, werd Mónica ook gedwongen toe te kijken hoe haar man en broer voor haar ogen werden gemarteld. Na deze schokkende gebeurtenis werden ze afgevoerd door de politie. Mónica’s man overleed onderweg in haar armen. Mónica zelf moest een ‘bekentenis’ tekenen waarin stond dat ze deel uitmaakte van een drugsbende. Ondanks een onderzoeksrapport van de Mexicaanse mensenrechtencommissie naar deze zaak, is er nog niemand aangeklaagd voor haar martelingen. Mónica zit zelf nog steeds in de gevangenis in afwachting van haar rechtszaak.
Straffeloosheid
In 2013 werden meer dan 12 duizend aanklachten over marteling en mishandeling door politieagenten en militairen bij de autoriteiten ingediend. Slechts in enkele gevallen werd er een onderzoek gestart. De Mexicaanse aanklagers en rechtbanken slagen er niet in daders van verkrachtingen en seksueel geweld door politie en militairen te onderzoeken en straffen. De duizenden klachten over marteling die sinds 1991 bij de federale overheid binnenkwamen, hebben in slechts vijftien gevallen tot veroordelingen geleid. Hierdoor geeft Mexico het signaal af dat het verkrachten van vrouwen of de inzet van ander seksueel geweld om bekentenissen af te dwingen getolereerd wordt.
Tijd voor actie
Niet alleen de straffeloosheid is een probleem, de Mexicaanse autoriteiten proberen de duizenden gevallen van marteling ook nog eens aan het oog van de wereld te onttrekken. Zo kregen Amnesty’s onderzoekers in een aantal gevallen geen toegang tot cruciale informatie. In plaats van het wegmoffelen van deze zaken zouden de autoriteiten een einde moeten maken aan marteling en ervoor moeten zorgen dat slachtoffers compensatie krijgen.
Lees meer feiten & cijfers over marteling van vrouwen in Mexico.
