Componenten
Jobs
FR
Doe een gift
Zoeken FR
Hoe Israël de Palestijnse waterkraan dichtdraait
Uit de beweging

Hoe Israël de Palestijnse waterkraan dichtdraait

08 maart 2010

Terwijl Palestijnen in uitgedroogde dorpen elke dag een lijdensweg moeten doorstaan om genoeg water te vinden, vullen Israëlische kolonisten hun zwembaden. Naar aanleiding van Wereldwaterdag op 22 maart plaatst Amnesty dit schreeuwend onrecht in de aandacht.

Al jarenlang zorgt het discriminerende waterbeleid van de Israëlische overheid voor een structureel tekort aan veilig en zuiver drinkwater in de bezette Palestijnse gebieden. Israël controleert de waterbronnen in de bezette gebieden en eigent zich een disproportioneel deel toe terwijl het Palestijnse waterverbruik aan banden wordt gelegd. De gemiddelde Palestijnse waterconsumptie bedraagt amper 70 liter per persoon per dag. Dit is ruim onder het minimum van 100 liter dat door de Wereldgezonheidsorganisatie (WGO) wordt voorgeschreven. De Israëlische waterconsumptie is gemiddeld 4 keer zo hoog.

In sommige onwettige Israëlische nederzettingen wordt er tot 20 keer meer water geconsumeerd dan in de omliggende Palestijnse dorpen. Bijna 200.000 Palestijnen in rurale gebieden hebben geen toegang tot stromend water. Zelfs in steden en dorpen die wel zijn aangesloten op het waternet staat de kraan regelmatig wekenlang en zelfs maandenlang droog. In Gaza is 90% van het water dat er wordt opgepompt ongeschikt voor menselijke consumptie. Naar aanleiding van Wereldwaterdag op 22 maart plaatst Amnesty deze schrijnende discriminatie nog eens in de aandacht.

Israëlisch controle waterbronnen: onwettige Israëlische nederzettingen rijkelijk voorzien

Sinds 1967 controleert Israël de watervoorraden in de bezette Westelijke Jordaanoever. Het eigent zich meer dan 80% van de "Bergaquifer" toe, een gedeelde grondwatervoorraad onder Israël en de Westelijke Jordaanoever. Het is de enige watervoorraad voor de Palestijnen, slechts één van de vele voor Israël. Israël eigende zich ook het volledige Palestijnse deel van de Jordaanrivier toe. Israël gebruikt Palestijns water om de Israëlische nederzettingen in de bezette Westelijke Jordaanoever, bijvoorbeeld te voorzien van zwembaden, rijkelijk besproeide groene grasperken en grote geïrrigeerde boerderijen.

Dit contrasteert enorm met omliggende Palestijnse dorpen die dagelijks worstelen om aan hun waterbehoeften te voldoen. In sommige delen van de Westelijke Jordaanoever gebruiken de Israëlische kolonisten tot 20 keer meer water als de naburige Palestijnse dorpen. De inwoners van sommige Palestijnse dorpen moeten rondkomen met amper 20 liter per persoon per dag. Dit is het absolute minimum dat de WGO voorschrijft voor noodsituaties.

Gedurende 43 jaar bezetting ontwikkelde Israël enkel de waterinfrastructuur voor de onwettige Israëlische nederzettingen. De waterinfrastructuur voor de Palestijnen in de bezette gebieden werd verwaarloosd. Tegelijkertijd verhindert Israël de Palestijnen zelf infrastructuur te bouwen of herstellingen uit te voeren. Als resultaat van de Oslo Akkoorden (1994) werd de Palestijnse Water Autoriteit (PWA) opgericht. Dit orgaan heeft een zeer beperkte controle over de waterbronnen in de Westelijke Jordaanoever. De hoeveelheid water die mag worden opgepompt staat onder strikte controle van Israël, net als alle beslissingen in verband met boringen, de opwaardering van bronnen en andere watergerelateerde projecten.

Zo moeten op vele plaatsen waterzuiveringstations worden gebouwd, onder meer omdat Israël al geruime tijd het Palestijnse grondgebied gebruikt om afval te dumpen, waardoor het grondwater vervuild raakte. Het Israëlische leger weigert echter regelmatig vergunningen af te leveren voor dergelijke projecten. Israël schendt daarbij zijn verplichtingen als bezettingsmacht. Samen met slecht bestuur en interne strubbelingen binnen de PWA zorgen deze restricties ervoor dat 1/3 van de watervoorraad waarover Palestijnen beschikken (al slechts 20% van het totaal) verloren gaat door lekkages.

Water ontzeggen om de Palestijnse bevolking te verdrijven

Doordat Palestijnen onvoldoende water via het waterverdelingsnetwerk ontvangen, staan hun kranen regelmatig droog. Tankers moeten dan water aanvoeren, maar die moeten vaak omwegen maken langs kleine wegen, door de honderden wegblokkades die het Israëlische leger heeft opgeworpen in de Westelijke Jordaanoever. Bovendien zijn de wegen bezaaid met Israëlische militaire checkpoints, waar de tankers vaak lang moeten wachten. Dat doet transportkosten en de prijs van water stijgen.

Honderden rurale gemeenschappen zijn niet aangesloten op het waterverdelingsnetwerk. Zij zijn aangewezen op watertankers en regenwatercisternen, waarin zij regenwater opvangen. Het Israëlische leger maakt er een gewoonte van om deze cisternen te vernielen, onder het voorwendsel dat ze illegaal werden gebouwd. Vergunningen die de Palestijnen moeten aanvragen bij het Israëlische leger (zelfs voor het aanleggen van levensnoodzakelijke cisternen) worden echter steevast geweigerd.

Palestijnse dorpelingen die traditioneel van veeteelt leven, kunnen het land niet meer cultiveren en worden gedwongen om hun kuddes te verkleinen omdat ze door het watertekort niet genoeg voedsel voor hun dieren kunnen produceren. Het voortbestaan van hun gemeenschappen in de regio wordt bedreigd. Het Israëlische leger maakt er geen geheim van dat het de bedoeling is om hen uit deze plattelandsgebieden te verdrijven. Terwijl de Palestijnen in uitgedroogde dorpen elke dag een lijdensweg moeten doorstaan om genoeg water te vinden voor hun basisbehoeften, sproeit het water in de Israëlische nederzettingen een eindje verderop rijkelijk uit irrigatiesproeikoppen.

Blokkade van Gaza verhindert heropbouw waterinfrastructuur

In de Gazastrook is de “Kustaquifer” de enige watervoorraad, die bovendien onvoldoende water bevat voor de 1,5 miljoen inwoners. Bijgevolg vermindert de kwaliteit van het water zienderogen door overexploitatie. Daarnaast zorgt vervuiling door de infiltratie van rioolwater en zeewater ervoor dat 90 à 95% van het beschikbare water niet geschikt is voor menselijke consumptie. Een waterzuiverings-infrastrucuur is in deze omstandigheden dus levensnoodzakelijk. Tijdens het 22 dagen durende Israëlische offensief vorig jaar in Gaza werd er echter voor 6 miljoen dollar schade aangericht aan de water- en rioolinfrastructuur. Aanvallen die zich doelbewust richten op de Palestijnse waterinfrastructuur en ondersteunende faciliteiten, zoals de stroomvoorziening, zijn flagrante schendingen van het internationaal humanitair recht. Door de Israëlische blokkade mogen bouwmaterialen de Gazastrook niet binnen. Dit maakt ook de heropbouw van de infrastructuur onmogelijk.

Door het gebrek aan waterzuiveringcapaciteit wordt de helft van het rioolwater uit Gaza (70.000m³/ dag) ongezuiverd in zee geloosd. Dit vervuilt de kusstrook en het visbestand van Gaza. De Werelbank rapporteerde dat in 2008 de meeste waterpompen in Gaza stopten met werken door een gebrek aan reservematerialen. Chloor om het water te ontsmetten is er niet meer. Nieuwe voorraden mogen van de Israëli’s de Gazastrook niet in. De ontziltingsinstallatie van Khan Younis produceert door het gebrek aan reservematerialen en chemicaliën slechts 1/3 van haar capaciteit. De helft van de huishoudens heeft geen stromend water meer.

Dringende actie noodzakelijk

De Israëlische autoriteiten moeten onmiddellijk de restricties op de watervoorziening in de bezette Palestijnse gebieden opheffen. De praktijk van discriminatie die de Palestijnen benadeelt ten voordele van de Israëlische kolonisten moet stoppen. Alle bevelen tot vernietiging van waterfaciliteiten in "Zone C" van de Westelijke Jordaanoever (de zone waar Israël de volledige militaire en civiele controle heeft) moeten worden ingetrokken. De blokkade van Gaza moet worden opgeheven zodat reservematerialen en bouwmaterialen, hoognodig voor de heropbouw, de Gazastrook binnen kunnen.

Amnesty vraagt ook de Palestijnse Waterautoriteit om maatregelen te nemen. De onaanvaardbaar hoge waterverliezen moeten worden verminderd. Er zijn bovendien mechanismen nodig om te verzekeren dat het water veilig is voor de consumenten. Amnesty vraagt aan internationale donoren om de onderlinge coördinatie te verbeteren zodat de efficiëntie van individuele projecten wordt verbeterd en de bestaande bronnen maximaal worden benut. Israëlische acties die waterprojecten vertragen of verhinderen moeten door de donoren op transparante wijze worden gerapporteerd.

Actie

Beeldmateriaal

Achtergrondinformatie

Auteur: Landenteam Israël/Palestina

Lees ook

Meer nieuws