Er dreigt nog weinig Palestina over te blijven om te erkennen

Jinan is een van de vele tientallen dodelijke slachtoffers van doelbewuste uithongering door de Israëlische belegering die al twee maanden aanhoudt en waarbij geen enkele noodhulp de mensen in Gaza bereikt. Geen water, geen eten, geen brandstof. Het is een dodelijke vorm van collectieve bestraffing die flagrant ingaat tegen het internationaal recht. Een bevolking uithongeren is een oorlogsmisdaad.

Jinan is ook een van de vele tienduizenden Palestijnse doden door de Israëlische militaire acties in Gaza sinds oktober 2023. Nietsontziende bombardementen die hele families wegvagen, het platgooien van levensbelangrijke infrastructuur inclusief ziekenhuizen, opeenvolgende ‘evacuatiebevelen’ die burgers keer op keer verdrijven naar steeds kleinere stukken land. Het gaat al vele maanden door. Over het waarom van deze misdaden bestaat geen twijfel. De Israëlische machthebbers zijn zowel in woord als daad duidelijk: het doel is om Palestijnen in de Gazastrook te vernietigen. Dit is genocide in actie.

Sinds haar aantreden blonk de Belgische ‘Arizona’-regering niet uit in doortastende actie om de genocide in Gaza te stoppen. Het was goed dat minister van Buitenlandse Zaken Prévot recent een aantal puntjes op de i zette in het parlement en ook de voorzitters van cd&v en Vooruit willen een stevigere Belgische positie. Ook kersvers N-VA-voorzitter Van Peel en premier De Wever lijken nu een wat andere toon aan te slaan. De meerderheidspartijen sleutelen naar verluidt aan een resolutie over Gaza.

In de politieke discussie die op gang komt, gaat erg veel aandacht naar de officiële erkenning van een Palestijnse staat. De druk wordt opgevoerd opdat België zou meestappen in een initiatief van de Franse president Macron ter zake. Het debat over het al dan niet erkennen van Palestina is een legitiem onderwerp van politieke discussie. Maar dat gesprek dreigt niet meer dan een afleidingsmanoeuvre te worden als het niet gepaard gaat met onmiddellijke actie om de genocide in Gaza te stoppen. Als het geweld niet stopt, dreigt de discussie over een Palestijnse staat een luchtspiegeling te worden.

De korte termijn is letterlijk levensnoodzakelijk: de druk op Israël moet zo hoog worden dat humanitaire hulp onmiddellijk onbeperkt tot bij de mensen in Gaza kan komen. Er moet meteen een staakt-het-vuren worden afgedwongen. De Israëlische burgers die gegijzeld worden moeten vrijkomen en Israël moet arbitrair vastgehouden Palestijnen vrijlaten.

Om Israël tot koerswijziging aan te zetten is het associatieakkoord tussen de EU en Israël een goede hefboom. België moet zich aansluiten bij de oproep van andere Europese landen om dat akkoord te herzien in het licht van de Israëlische schendingen van het Internationaal Humanitair Recht. België moet ook mee de leiding nemen om tot een omvattend Europees wapenembargo te komen. In eigen land moet er dringend wetgeving komen om producten uit en investering in de illegale nederzettingen te bannen.

Daarnaast moet België er alles aan doen om de grenzen van het internationaal recht weer duidelijk als referentie neer te zetten door de onderzoeken naar oorlogsmisdaden van het Internationaal Strafhof volop te steunen, de illegale bezetting van Palestijns gebied een halt toe te roepen en het apartheidsregime dat Israël ten aanzien van de Palestijnen heeft geïnstalleerd te beëindigen.

Dat zijn de prioriteiten die we nog liever gisteren dan vandaag op de agenda van de regering en het parlement van ons land willen zien. Die prioriteiten zouden de politieke verontwaardiging omzetten in acties die levens kunnen redden. Zodat deze genocide gestopt wordt. Zodat er geen lotgenoten van Jinan meer bijkomen. Zodat er nog een toekomst mogelijk is voor de mensen in een al dan niet erkend Palestina.