Milieuactivist uit Rusland
Andrei Rudomakha uit Rusland noemt zichzelf een ecocentrist. Hij vecht met hart en ziel voor het behoud van de prachtige leefomgeving in Krasnodar. In december 2017 werd hij samen met een journaliste en andere leden van de ngo Environmental Watch for the North Caucasus (EWNC), aangevallen door drie gemaskerde mannen. Dat gebeurde toen ze terugkwamen van een onderzoeksmissie naar een illegaal bouwproject in Krinitsa.
Toen ze uit de auto stapten werden ze van achteren overvallen. Andrei werd aangevallen met pepperspray, geslagen en geschopt. Ze gooiden hem op de grond en bleven hem in het gezicht schoppen tot hij het bewustzijn verloor. Andrei en zijn collega’s konden de auto van de aanvallers identificeren, toch werden de daders nog niet gevat.
LEES HIERONDER DE BRIEF VAN ANDREI
“Ik groeide op in een klein dorpje in het Severskydistrict van Krasnodar in het afgelegen zuiden van Rusland. Mijn dorp ligt tussen het woud en de vlaktes. Als kind hield ik ervan naar het bos te gaan en urenlang tussen de bomen te wandelen. Van toen al voel ik me verbonden met de natuur, en net die connectie is een van de belangrijkste redenen waarom de bescherming van het milieu vandaag mijn levenswerk is.
In 1987, een jaar na de kernramp in Tsjernobyl , nam ik deel aan een publiek protest tegen de constructie van een kerncentrale in Krasnodar. Het lukte ons om de bouw van een nieuwe centrale te stoppen. Sindsdien kom ik op voor het milieu en het recht op een zo gezond mogelijke leefomgeving.
Het Krasnodargebied is uniek. Het grootste deel ervan is bergachtig en bebost, de rest van het gebied bestaat uit moeras en steppe. Maar de laatste tijd gaat steeds meer natuur verloren ten koste van stedelijke projecten. Ik kan geen ander natuurgebied in Rusland bedenken waar zoveel bouwprojecten tot de aantasting en vernieling van het milieu geleid hebben als hier. Denk maar aan de “blauwe stroom”, een onderzeese gaspijplijn tussen Rusland en Turkije, die over de bodem van de Zwarte Zee loopt. Ook de bouw van de haven in Taman en de infrastructuur voor de Olympische Winterspelen van 2014 kwamen er niet zonder grote gevolgen voor het milieu."
SPORT TEN KOSTE VAN NATUUR
"Het olympisch Fisjt-stadion werd in 2007 opgetrokken in de Imereti-laagvlakten van Sotsji en hergebruikt tijdens het WK voetbal in 2018. Het gebied stond ooit bekend voor de moerassen van Kolchis, de thuishaven van een uniek ecosysteem en een belangrijke stopplaats voor veel trekvogels. Een groot deel van dat gebied werd eerder al vernietigd in de Sovjettijd. Het resterende deel moest eraan geloven ter voorbereiding van de Winterspelen in 2014.
Het zogenaamde milieupark dat tijdens het WK voetbal geïnstalleerd werd, was maar voor de schijn en enorm duur, zowel financieel als ecologisch gezien. Rusland beloofde nochtans dat het na de Winterspelen werk zou maken van de heraangroei van de Mzymta-rivier en nieuwe beschermde natuurgebieden zou creëren. Maar het is in mijn ogen niet alleen Rusland die zijn verantwoordelijkheid niet nakomt. Ook het Internationaal Olympisch Comité en het VN-Milieuprogramma zijn verantwoordelijk voor het monitoren van dit soort projecten, en daarin schoten ze tekort."
AANVAL DOOR DRIE GEMASKERDE MANNEN
"In december 2017 werd ik, samen met Victor Chirikoy en Aleksandr Savelyev, collega’s bij de ngo Envrionmental Watch for the North Caucasus (EWNC), alsook Vera Kholodnava, journaliste voor Freed Media, aangevallen door drie gemaskerde mannen. Dat gebeurde toen we terugkwamen van een onderzoeksmissie. We vernamen dat er in de bossen nabij de Zwarte Zee gebouwd werd zonder vergunning, dus gingen we dat verifiëren. Toen we uit de auto stapten, werden we van achteren aangevallen. Ik kreeg pepperspray in het gezicht en werd geslagen en geschopt. Ze gooiden me op de grond en bleven me in het gezicht schoppen tot ik het bewustzijn verloor. Ook mijn collega’s werden geslagen en met pepperspray bespoten. De daders namen onze rugzakken mee met daarin al het verzamelde film- en bewijsmateriaal van de illegale bouwwerf. Ik moest naar het ziekenhuis met een schedelbreuk, gebroken tanden, gebroken gezichtsbeenderen en chemische brandwonden in mijn ogen. Het was zeker niet de enige keer dat leden van onze organisatie werden aangevallen. We kregen in het verleden al vaker met bedreigingen te maken."
IK GELOOF NIET IN VERANDERING VAN VANDAAG OP MORGEN, MAAR WEL IN LANGZAME SYSTEMATISCHE VERANDERING. IK BEN ERVAN OVERTUIGD DAT ONZE MILIEUBEWEGING HET LAND VOORUIT ZAL HELPEN. EEN BETERE WERELD WORDT TRAAG EN ZONDER GEWELD GEBOUWD. HIJ GROEIT UIT DE ZADEN DIE WE ALS MAATSCHAPPIJ ZELF ZAAIEN.
"De lokale politie opende kort na de feiten een onderzoek dat naar het hoofdbureau van Krasnodar gestuurd werd. Dat onderzoek werd plots opgeschort, ook al waren er overweldigende bewijzen: vingerafdrukken op de auto en CCTV-camerabeelden van de aanval. We konden ook de auto identificeren waarmee de aanvallers reden. Meestal worden misdrijven met zoveel bewijslast snel opgelost. Maar in de daaropvolgende maanden werd het onderzoek tot vier keer toe heropend en opnieuw geschorst.
In februari 2019 diende ik een klacht in voor inefficiëntie van het onderzoek bij de districtsrechtbank. De regionale rechtbank gaf ook al het bevel dat het onderzoek opnieuw geopend moest worden. We vermoeden dat de veiligheidsdiensten achter de aanval zitten en weten heel zeker dat het motief ons onderzoek was naar de illegale constructieparktijken in de Krasnodar-regio."