Afbeelding
Narges Mohammadi in Iran vrijgelaten
Goed nieuws

Narges Mohammadi in Iran vrijgelaten

08 oktober 2020

Amnesty International is verheugd dat Narges Mohammadi in Iran vervroegd is vrijgelaten. Ze was in 2016 tot 16 jaar gevangenisstraf veroordeeld nadat ze actievoerde tegen de doodstraf.

Mohammadi is een vooraanstaande Iraanse mensenrechtenverdediger die al eerder gevangenzat vanwege haar vreedzame inzet voor de mensenrechten. Ze zat nu een gevangenisstraf van 16 jaar uit, onder meer omdat ze actievoerde tegen de doodstraf en omdat ze deelnam aan vreedzame protesten tegen zuuraanvallen op vrouwen.

Geen medische zorg

Mohammadi lijdt aan longembolie en heeft neurologische problemen die epileptische aanvallen en tijdelijke verlammingen veroorzaken. Toch kreeg ze niet de medische zorg die ze nodig had. Ook toen ze symptomen van besmetting met het coronavirus had, bleef medische hulp uit. Ze werd wel getest, maar kreeg de uitslag daarvan niet te horen. Ook werd haar lange tijd het contact met haar twee jonge kinderen verboden.

‘Gevaar voor nationale veiligheid’

Narges Mohammadi werd in mei 2015 opgepakt. Het jaar erop werd ze tot 16 jaar cel veroordeeld. Volgens de autoriteiten zou ze lid zijn van een illegale organisatie en de nationale veiligheid in gevaar brengen. Mohammadi is verbonden aan het Iraanse Centrum voor Mensenrechtenverdedigers en voerde samen met andere activisten actie voor meer respect voor de mensenrechten in Iran. Ze ontving voor haar werk meerdere internationale prijzen. Toen de Iraanse Nobelprijswinnares Shirin Ebadi in 2010 de Felix Ermacora Human Rights Award won, droeg ze deze op aan Mohammadi. ‘Deze dappere vrouw verdient deze prijs meer dan ik’, zei ze.

‘Ik zal mijn stem blijven verheffen’

Eind december 2019 schreef Narges Mohammadi: ‘Om mij het zwijgen op te leggen, heeft de Islamitische Republiek me geen enkele gewelddadige actie bespaard. Ze veroordeelden me tot een lange gevangenisstraf en ontzegden me het contact met mijn kinderen – zelfs hun stem aan de telefoon mocht ik niet horen – ze verbanden me, sloegen me, beledigden me en vielen mijn waardigheid aan… Wat me overeind houdt is mijn liefde voor de trotse en gekwelde mensen in mijn land en voor de idealen van gerechtigheid en vrijheid. Tot ik mijn laatste adem uitblaas, zal ik niet ophouden te spreken over gerechtigheid, zal ik mijn stem verheffen tegen onderdrukking, zal ik degenen verdedigen die gerechtigheid en vrijheid willen en zal ik om duurzame vrede blijven vragen.’

Auteur: Amnesty International

Lees ook

Meer nieuws