Iran: nieuwe celstraf Nazanin Zaghari-Ratcliffe is zware klap

‘Dit is vreselijk nieuws en een verder bewijs van de wreedheid van het Iraanse regime’, zegt Kate Allen van de Britse Amnesty-sectie. ‘Het is een enorme klap voor Nazanin, haar man Richard en hun dochter Gabriella.’

Schijnproces

‘Het eerste proces in 2016 was buitengewoon oneerlijk. Het was een typisch schijnproces van de Revolutionaire Rechtbank op basis van verzonnen aanklachten in verband met de nationale veiligheid. Na opnieuw een schijnproces is het tijd dat de Britse regering in de sterkst mogelijke bewoordingen de Iraanse autoriteiten oproept om Zaghari-Ratcliffe onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrij te laten en haar ​​naar huis terug te laten keren’, zegt Allen.

Vijf jaar cel onlangs uitgezeten

In maart 2020 mocht de 42-jarige Nazanin Zaghari-Ratcliffe met tienduizenden andere gevangenen haar cel verlaten in verband met de coronapandemie. Sinds die tijd verbleef ze bij haar ouders en droeg ze een enkelband. Ze mocht zich niet verder dan 300 meter van haar ouderlijk huis begeven. Op 7 maart 2021 had Zaghari-Ratcliffe haar straf uitgezeten en werd de enkelband verwijderd. Meteen na haar vrijlating werd ze opnieuw gedagvaard. Deze keer zou het gaan om het ‘verspreiden van propaganda’.

Tijdens de hoorzitting op 14 maart 2021 kreeg haar advocaat te horen dat er binnen een week een uitspraak van de rechtbank zou komen. De dag nadat de enkelband van Zaghari-Ratcliffe was verwijderd, vergezelde Kate Allen, Nazanins echtgenoot, hun dochter en Nazanins broer Mohamed naar de Iraanse ambassade in Londen. De heer Ratcliffe probeerde een Amnesty-petitie die door 160.000 mensen was ondertekend te bezorgen bij de ambassade. In de petitie werd opgeroepen tot de vrijlating van zijn vrouw, maar ambtenaren weigerden deze te accepteren.

Diplomatie faalt

Er bestaan al lang zorgen dat de Britse regering er niet in is geslaagd prioriteit te geven aan de zaak van Zaghari-Ratcliffe en van andere zaken van Britse onderdanen die in Iran worden vastgehouden. Ten tijde van haar oorspronkelijke arrestatie adviseerden Britse functionarissen de familie van Zaghari-Ratcliffe dat ze hun mond moesten houden over de detentie. Eerder dit jaar kreeg Richard Ratcliffe op dezelfde manier van Britse functionarissen te horen dat hij moest ophouden om in het openbaar te spreken over de verwachte datum van de vrijlating van zijn vrouw. De heer Ratcliffe noemt het onvermogen van het Verenigd Koninkrijk om de vrijheid van zijn vrouw veilig te stellen een ‘mislukking van de diplomatie’.

Gevangenen gebruikt voor diplomatieke invloed

Amnesty vreest dat de behandeling van Zaghari-Ratcliffe deel uitmaakt van een breder patroon van de Iraanse autoriteiten om Britse gevangenen te gebruiken om diplomatieke invloed uit te oefenen, zoals de Speciale VN-rapporteur voor de mensenrechtensituatie in Iran eerder ook verklaarde. Deze tactiek werd onlangs door de Britse minister van Buitenlandse Zaken veroordeeld. De Oostenrijks-Iraanse werktuigbouwkundig ingenieur Massud Mossaheb en de Zweeds-Iraanse arts Ahmadreza Djalali behoren tot degenen die momenteel worden vastgehouden na ronduit oneerlijke processen, terwijl Amnesty onlangs ook aandacht vroeg voor de zaak van de Brits-Iraanse Mehran Raoof, een vakbondsactivist die sinds oktober 2020 ook willekeurig wordt vastgehouden in Iran.

Achtergrond

Nazanin Zaghari-Ratcliffe werd op 3 april 2016 op de luchthaven Imam Khomeini in Teheran gearresteerd toen ze op het punt stond na een gezinsvakantie naar het Verenigd Koninkrijk terug te keren. Ze werd vervolgens meer dan 8 maanden in eenzame opsluiting vastgehouden. In die periode werd ze tijdens een uiterst oneerlijk proces op grond van verzonnen aanklachten in verband met de nationale veiligheid veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. In 2017 werd een tweede rechtszaak tegen haar geopend, die later werd uitgesteld. In maart 2020 werd ze in verband met de coronapandemie vrijgelaten uit de Evin-gevangenis in Teheran en moest ze een enkelband dragen.