‘"Ik hoop dat jij altijd het licht in mijn hart mag zijn"
Vandaag wordt Ali al-Nimr 22 jaar. Het is zijn derde verjaardag in een Saoedische dodencel. Hij werd gearresteerd toen hij 17 jaar was omdat hij deelnam aan protesten tegen de regering.
Na een oneerlijke rechtszaak werd hij ter dood veroordeeld. Hij geeft aan te hebben ‘bekend’ na te zijn gemarteld. Zijn moeder Nasrah al-Ahmed deelt op zijn verjaardag haar gedachten met ons.
Als ik aan Ali’s verjaardag denk, wordt ik door emoties overmand.
Het maakt niet uit hoeveel woorden ik gebruik, ik kan nooit precies omschrijven hoe ik me voel; het is voor een moeder onmogelijk om deze ingewikkelde en elkaar tegensprekende gevoelens te beschrijven op een dag als vandaag. Tussen de blijdschap om zijn verjaardag en de onbeschrijflijke zorgen die me diep in mijn ziel raken, smacht ik ernaar hem te omhelzen en zijn warme adem te voelen. Hij werd als tiener vastgezet en is nu uitgegroeid tot een jonge man. Ik probeer me voor te stellen hoe hij nu is. Met iedere dag die voorbij gaat, neemt mijn verlangen naar hem toe.
De verjaardag van Ali was altijd de vrolijkste dag van het jaar. Hij vond het leuk dat het rond de Kerst was. We vierden het altijd samen met de hele familie in ons huis. Nu dat Ali niet meer bij ons is, is het de moeilijkste dag van het jaar. We missen hem allemaal zo verschrikkelijk en willen hem zo graag zien. Onze zoon is ons afgenomen en nu hij weg is, is de blijdschap uit onze ogen gestolen en de vreugde uit onze harten weggenomen. We worden verscheurd tussen de angst hem te verliezen en de hoop hem weer te zien. De gedachten aan hem hangt als lucht om ons heen en die ademen we in. Hij is als de zon die onze dagen verlicht, de dagen die grauw zijn door zijn afwezigheid.
We missen zijn onschuldige gezicht, levendig, stralend en vol van hoop voor de toekomst.
We missen zijn woorden en zijn oprechtheid die je raakt als je hem ontmoet.
We missen zijn liefde en zijn hart, vol van hoop en verwachting.
We missen alles van hem.
Zijn afwezigheid maakt ons verdrietig, maar we putten hoop uit zijn kracht. En toch is de werkelijkheid vreselijk! Er zijn duizend-en-één hindernissen tussen ons, duizend-en-één obstakels. We willen deze neerhalen en weer samen zijn met hem – hem zien, zijn stem horen, en samen zijn verjaardag vieren.
Ik herinner me zijn eerste verjaardag in gevangenschap, hij zat toen nog in een jeugdgevangenis. We vierden het toen met hem in de gevangenis en hoopten dat hij snel vrij zou komen. De jaren gingen voorbij en hij zit nog steeds in de dodencel. In de Mabahith-gevangenis in al-Hair waar hij nu zit, is alles verboden, zelfs het vieren van je verjaardag. Van alle herinneringen die ik heb van zijn verjaardag, was die van vorig jaar het pijnlijkst. Rond deze dag werd Ali toen verplaatst naar een cel alleen, op de afdeling met dodencellen. Dit betekende dat zijn executie dichterbij was. We zouden hem op zijn verjaardag ontmoeten, maar dit bezoek werd afgezegd. Dankzij God’s genade ben ik hem toen niet verloren.
Ik sprak Ali een paar dagen geleden en hij zei tegen me:
‘Maak je geen zorgen mam, mijn verjaardag volgend jaar zal veel mooier zijn.’
Ik hoop echt dat je gelijk hebt, Ali. Op deze dag kan ik je alleen maar een hele fijne verjaardag wensen, mijn zoon, en nog vele jaren erbij. Dat jij altijd het licht in mijn hart en de blijdschap van mijn ziel mag zijn.
Hoewel het verlangen me de das omdoet, Ali, vraag ik je om standvastig te blijven in je geloof in God, zoals je altijd bent geweest. Hou vast aan de hoop dat je op een dag verder kunt gaan met je studie. Je vertelde me ooit: ‘Ik ben een man die op hoop leeft, als deze hoop uitkomt, zal ik Allah hiervoor prijzen. Als deze niet uitkomt, heb ik toch nog gelukkig geleefd met die hoop.’ Ali, mijn lieve zoon, we zijn allemaal zo trots op jou. Wij, en alle vrije mensen in deze wereld, zullen je altijd steunen.
Ik wil iedereen die mijn zoon heeft gesteund vertellen dat hij leeft en vandaag 22 jaar wordt door de gulheid en zorg van vrijgevige mensen als jullie. Jullie, die over dit onrecht hoorden, besloten hem te steunen en dat betekende dat hij nog een jaar leefde. Jullie gaven hem zoveel van je tijd, activisme, en inspanningen. Wij zijn een ieder van jullie dus voor altijd dankbaar. Ik bid dat Koning Salman Ali een pardon geeft en hem toestaat weer bij ons te komen .
Fijne verjaardag, Ali.
Je liefhebbende moeder,
Nasrah
Stuur Ali samen met ons de beste wensen voor zijn verjaardag
Laat Ali en zijn familie weten dat je aan hen denkt op deze speciale dag, stuur via twitter een bericht naar zijn moeder op Twitter: @Umbaqer2
