Dit was het Jongerenweekend 2017
Het weekend begon met een workshop breakdance. Wat vallen, wat lachen, wat dansen. En langzaamaan begon ik de namen te onthouden. De namen van de andere deelnemers van dit Amnesty Jongerenweekend, met wie ik het hele weekend van alles zou doen - wat wist ik toen nog niet.
Na de workshop waarbij we goed gezweet hebben, doken we de Leuvense nacht in. Toch kropen we niet al te laat onder de lakens, er wachtte een belangrijke dag op ons. Ik zou zelfs bijna durven zeggen de hoogdag van Amnesty Vlaanderen. De Amnesty-dag, die dit jaar doorging op 30 september, is een dag waarop je workshops en lezingen kan volgen over verschillende Amnesty-thema’s: van polarisatie tot actie voeren voor mensen in nood. Alles bedekt met een sausje van mensenrechten, want Amnesty dat is fighting the bad guys, dat is strijden voor de rechten van de mens.
Ik zat in het jongerengroepje dat de actie van de volgende dag vorm zou geven. De rest ging geboeid luisteren naar één van de georganiseerde lezingen.
Op de planning stonden ook de getuigenis van Sakris Kupila, uit Finland, en Yves Makwambala, uit Congo. Heftige verhalen van dappere kerels. Zowel Yves als Sakris waren aanwezig op het jongerenweekend, en de indruk die ze achterlieten op ons was onwisbaar en diep.
Wat lezingen later, gingen we gezellig op café met andere Amnesty-sympathisanten om verder te babbelen over de wereld, Amnesty, mensenrechten en zoveel meer.
We werden klaargestoomd voor de actie van zondag, met tips en de verschillende manieren van communiceren over mensenrechten. Eens in het hotel, gingen we als bijtjes te keer om alles voor te bereiden voor de actie. Affiches, origami, kaartjes maken werden afgewisseld met discussies over het reilen en zeilen van onze wereld.
Op zondagochtend sleepten we ons materiaal naar wat het toneel van jeugdige motivatie en enthousiasme zou worden: de Grote Markt. De actie was drieledig:
- mensen aanspreken en ze de petitie voor Sakris laten tekenen
- ze uitnodigen voor een speeddate met Sakris of Yves
- een mugshot van hen maken
Langzaamaan gingen er mensen naast Sakris of Yves zitten, en begonnen ze te babbelen. De pennen tekenden vlotjes de petities, en we kregen veel glimlachen, positieve verhalen en nieuwsgierige blikken.
Er werd ook een filmpje gemaakt:
Er werd een affiche voor Yves’ vrienden gemaakt, waar mensen een boodschap konden achterlaten. De tendens op die affiche? Hoop, warmte, menselijkheid en rechtvaardigheid. Net dat waar Amnesty volgens mij voor staat!
Na de actie, in het hotel, was het tijd voor het afscheid. We bespraken het weekend, wisselden telefoonnumers uit, knuffelden en lachten.
This was it! Een aaneenschakeling van leerrijke, mooie, motiverende momenten, tussen de inspirerende gesprekken heen.